13/11/2009 AĞAÇ DİKİMİ ÇALIŞMALARIMIZ
İnsanoğlu, geleceğinden ziyade, bugünün kârına bakıyor...
Türkmenlerin Gömürgen'e yerleşmesinden sonra, en önemli ve de hayırlı bir çalışmadır bu.
Ağaçlandırma çalışmalarının mimarları, Yurtdışı ve Kayseri'deki Gömürgenlilerdir. Gömürgen’in sevgisini kalbinde taşıyan ve kıymetini en iyi bilenler de bu gurbet çocuklarıdırlar. Kasabadan uzakta olmak; onun hasretini, özlemini, sevgisini, kıymetini... daha artırıyor ve çok öğretiyor insana... Sevgi, sevdiği şeye hizmet ettirir insana...
Özellikle Almanya'da bulunan "GÖMÜRGEN KASABASI Yaklaşık üç yıl önce başlayan kasabayı ağaçlandırma çalışmaları, hız kesmeden devam etmektedir.
12 Kasım 2009 Cuma günü Dr. Ali Çetinkaya, beni arayarak: "Gömürgen'e ağaç dikmeye gideceğiz haberin olsun. Sabah yedi buçukta almaya geleceğim" dediğinde hava muhalefeti nedeniyle bu çalışmanın olamayacağını düşünerek üzülmüştüm.
Cumartesi sabah saat yedi buçuğu biraz geçmişti. Telefonumu çaldırarak “kapıda beklemekte olduğunu söyledi.
Talas’ta hava iyice soğuktu. En önce Talas Erkek Öğrenci Yurdundan Ahmet Aslan’ı almıştı. Yıldırım Beyazıt Mahallesi’nden Ali Yıldızhan’ı, Alparslan Mahallesi’nden de Ahmet Caner’i alarak yola çıktık.
Köye geldiğimizde çok daha soğuk bir hava ile karşılaştık. Ama içimizdeki ağaç dikme sevgisi, soğuk havanın tesirini azaltıyordu.
Hacı Mehmet Çetinkaya'nın evine misafir olduk. Döne ablam, sabah erkenden kalkarak bizim için taze kete yapmıştı. Sac sobada pişirilen bu tür keteyi en son 1996 yılında rahmetlik anamın evinde yemiştim. Nasıl da özlemişim, anamın ketesini yiyordum sanki…
Mis gibi sütlü taze kete, bal, yoğurt ve sıcak çayla güzel bir kahvaltı yapmıştık ki, kapıya iki minibüs daha yanaştı.
Birinde Kayseri’de oturan Gömürgenliler vardı. Diğer minibüsten inenleri hiç tanımıyorduk. Kız-erkeklerden oluşan yirmi kişiydiler. “Erciyes Üniversitesi Yeşil Nefes Ağaçlandırma Kulübü” adıyla faaliyet gösteren kulübün üyeleri ve başlarında Kulüp başkanı sayın Eyüp TURAN, kulüp danışman öğretim elemanı sayın Abdulkadir DAĞLI olduğunu öğrendik. Yaşları 18-19 civarında görünen, Gömürgen’i ilk defa gören bu yabancıların heyecan ve bu faaliyete katılmalarının sevinçleri yüzlerinden okunuyordu.
Bu mevsimde kahvelerde oturan çok sayıda eli iş tutan gençlerimiz vardı. Onlar, Gömürgen dışında oturanlardan daha çok bu topraklara bağlı kişilerdir. Gömürgen’de yapılan her güzel işin semeresini bizlerden önce görecek, güzellikleri yaşayacak kişilerdir…
Kasabadan da bu kadar insan katıldığı takdirde daha geniş bir yeri ağaçlandıracağımızı düşünerek sevincim artmaya başlamıştı ki; yanıldığımı kısa bir zamanda görerek sevincim kursağımda kaldı. Derviş Çakırtekin İlköğretim Okulu'ndan sadece yedi öğrenci ile Akkışlalı olduğunu öğrendiğim bir öğretmenleri gelmişti.
Kasabada oturanlardan Hacı Mehmet Çetinkaya, üç belediye görevlisi, Ahmet Özer ile Gani Özer’den başka kimseler yoktu. Hacı Mehmet Çetinkaya ile belediye görevlilerinin katılımlarını, bulundukları konumdan dolayı zorunlu oldukları düşünülürse, geriye gönüllü ve istekli olarak Ahmet ve Gani Özer katılıyordu…
Erciyes Üniversitesi Yeşil Nefes Ağaçlandırma Kulübü danışman öğretim elemanı sayın Abdulkadir DAĞLI, işe başlamadan önce hepimize ağaç dikimi ile ilgili teknik bilgileri özet olarak anlattı. Gruplar hainde aşk ve heyecanla çalışmaya başladık.
Yaklaşık otuz kişi ağaç dikerken Ahmet Özer, çayımızı, Hacı Gani Özer de öğle yemeğimizi yapmakla görev almışlardı.
HIZIRDAĞI'NI, (Ben dağımıza HINZIRI’YI hiç yakıştıramam, hep böyle anarım.) boz bir duman bürürken çalıştığımız alana kar ile yağmur arası hafiften bir serpinti başlamıştı. Üşüyenler sıcak çayla ısınıp tekrar işe koyuluyordu.
Öğle yemeğinde, bulgur pilavı üzerine et kavurması, yufka ekmek ve halis köy yoğurdu yemeğimizin mönüsüydü.
Düşündüğümüzden çok ve çabuk bir yaptık.
Erciyes Üniversitesi Yeşil Nefes Ağaçlandırma Kulübü, bu etkinliğe katılan Derviş Çakırtekin İlköğretim Okulu öğrencilerine işin sonunda birer paket hediye vererek ödüllendirmesi, ise ayrı bir mutluluk tablosu oluşturdu.
Güzel ve çok hayırlı bir iş yapmanın mutluluğu içinde Gömürgen’e veda ederek ayrıldık.
Çalışmalarımızı ölümsüzleştirmek adına hem kamera hem de fotoğraf çekimiyle belgelendirdim. Resimlerimiz siteye peyderpey ekleyeceğim.
Bu resimleri Almanya'da bulunan ve oradaki “Gömürgen Kültür ve Yardımlaşma Derneği”Başkanı Ömer Adıgüzel'e e-mail ile yolladım. Almanca çıkan bir gazetede haber edilmiş, böylece çalışmamızın ayrıntıları yurtdışından da takdir toplamıştı. Bu gurur hepimizindir.
Gömürgen Kültür ve Yardımlaşma Derneği’ni ziyaret etmek isterseniz aşağıdaki linki tıklayınız.
13/11/2009 cumartesi
Ahmet KARAASLAN
|
