GÜVERCİN CENGİ
(Kaynak kişi: Mustafa KARAASLAN)
Bismillahirrahmanırrahıym.
İşit şimdi bir acayip hoş haber,
Kim ne demiş, lâfı yani lütfeder?
Çün Resul namazın kılmış idi,
Duâ ile elin yüzüne sürmüş idi.
Gördü sağ yanında bir güvercin uçar,
Kondu Resul’ün dizine yaş saçar.
Der Resul’e:— Sana geldim ey Nebi,
Bir doğan peşimde sen gizle beni.
Ol doğan altı aydır beni kovar,
Canımı almak kastına olmuş suvar.
Gizle beni o doğan şimdi gelir,
Altı yavrum Ya Resul öksüz kalır!
Gizlemezsen söyle bari uçayım,
Yüce yüce kayalara kaçayım...
Çün işitti Resul böyle sözleri,
Yaş ile doldu mübarek gözleri.
Dedi:— Ey kuş, yenime gir ya imam,
Bunda amandan olmuşsun sen tamam.
Bin doğan gelse seni ben vermezsem,
Başımı verip, seni terketmezsem.
Girdi güvercin Resul’un yenine,
Bak sen Allah (CC)’ın takdirine!
İndi ol saat havadan bir doğan,
Yeri-göğü titretir bin bir figan...
Dedi:— Ver saklama benim avımı,
İncitirsin yoksa tatlı canımı!..
Gece-gündüz ben havada gezerim,
Durmayıp ardınca onu sezerim.
Altı yavrum aç olup bakar yola,
Tez terk eylemem anı nice ola!..
Resul eder:— Bir koyun verem sana,
Sen bağışla bu güvercini bana.
Doğan eder:— Koyun eti yemezsem,
Bana yaramaz, ona hiç bakmazsam...
Resul eder:— Kendi etimden verem sana,
Sen bağışla bu güvercini bana.
Öyle derler: “Adem eti tatl’olur”,
Sözüm işit, söz işiten kutl’olur.
İş bu doğan razı olup işlere,
Muhammet (S.A.S.) düşmüştü telaşlara.
Ol Resul istedi, bıçak getirdiler.
Sahabeler, buna hayret ettiler.
Emir geldi bıçağa “Kesme sakın,
Ol Resul’ün canını yakma sakın!..”
Vurdu bıçağı mübarek koluna,
Kesmeyince bıçağı koydu yanına.
Kesmemişti tenini çün ol bıçak,
Nice kessin? “Kesme!..” dedi ona Hakk.
Güvercin silkinip oldu Cebrail,
Çırpınarak doğan oldu Mikail.
Dediler.— Hakk olupsun ey Habib,
Sen olmuşsun cümle dertlere tabip.
Biz senin kim olduğunu bilmiş idik,
Şefaatin ummağa gelmiş idik.
Et şefaat Enbiyalar Serveri,
Ey cümle peygamberler rehberi.
Failatun failatun failat,
Ver Muhammet Mustafa (S.A.S.)’ e sâlâvat.
|
