Kaynak kişi:Yunus KARAASLAN) Gömürgen’den tırpancılar, bir gün önce ova köylerinde ekin biçmek için anlaşmışlar. Sabah tırpanını alanlar köy meydanında toplanmışlardı. Herkes tamam olunca onları yolcu edip kahveye girdik. Birkaç saat sonra kahveye Karacaoğlan ile Gırcı İsmail birlikte girince hepimiz şaşırdık. Bazıları bu ikisine takılmaya başladılar: — N’oldu ağalar, ekinler daha yetişmemiş mi? İkiniz neden erken döndünüz? — ... — Hepiniz mi döndünüz? — ... Sorular uzayıp gider, Gırcı İsmail gülerken, Karacaoğlan şapkasını çıkarıp masaya vurarak bağırdı: — Ulan beni Gömürgen’den hükümet bile ayıramaz! Gitmiyoooom!.. Meğer Köy Gösteren Burnu’nu aşınca Gırcı İsmail köye dönüp bakmış ve şöyle söylemiş: — Of ulan of! Yarın durunca öbür gün köyden ayrıl-mamıza üç gün olacak. Bu kadar uzun ayrılığa nasıl dayanacağız? Bunun üzerine Karacaoğlan, elinden tırpanı atarak: — Haydi dönek ulan! Biz gurbete dayanamah!.. diyerek kafileden ayrılarak köye geri dönmüşler.