ÂŞIK MAHRUM-Î
(ZEKİ YILDIRIM)
Zeki Yıldırım, 1946 yılında Gömürgen’de doğmuştur. Babası, “Kürt Uşağı” kabilesinden Sabit, annesi Melek Hanım’dır. Zeki, daha altı aylıkken annesi vefat eder.
İlkokulu köyünde bitirdikten sonra, eli az-çok iş tutunca çiftçilik ve çobanlık yapmaya başlar. Delikanlılık çağına gelince çiftçiliği bırakarak, çobanlığa devam eder. Koyun ve kuzuların peşinde kaval ile gönlünü eğlemeye çalışır. O zamandan, geleceği ile ilgili sinyaller vermiştir. Bu arada babası da ölünce, iki taraflı öksüz olmuştur. Fakirliğin, gurbetin bir de öksüzlüğün verdiği hüzün, onun ruhunda fırtınalar koparır. Bunlara bir de o çağın sevdası eklenince olaylara türküler, ölümlere ağıtlar, aşk ve sevdalara hasret şiirleri söyler...
Uzunyayla köylerinden Çukuryur’ta çobanken, bir güzele gönlünü kaptırır. İşte o zamandan bu yana uzun sürecek âşıklık yoluna çıkar.
Gönlünü kaptırdığı güzelle evlilik hayali suya düşer. 1966 yılında askere gider. Askerde “oyun ekip başı” olur. Askerlik dönüşü mesleğe devam, çobanlık...
1970 yılında Samur Mutlu’nun kızıyla evlenir. Bir yıl sonra Birlik Mensucat Fabrikası’na işçi olarak girer. Bu yüzden evini Kayseri’ye getirmek zorunda kalır.
Evini yüklerken, kimseden yardım görmez. Bundan çok hüzünlenen Zeki, köyden ayrılırken, gözleri yaşarır. Kamyonun üzerinde Kayseri’ye doğru yol alırken, önce kalbine dolan ilham, diline akmaya başlar.
Aşağıdaki sitemi Gömürgen’e yollar.
Anamı, babamı elimden aldın!
Beni de gurbete saldın GÖMÜRGEN
Zaten neyin vardı, bana ne verdin?
Senin olsun yurdun-yuvan GÖMÜRGEN...
Çok oynattın yoksulluğun maçında,
Hep bulundum öksüzlerin göçünde.
Bir göz samanlığım kaldı içinde,
Onu da al, bitsin derdin GÖMÜRGEN...
Ben de senin nüfusunda kayıtlı,
Yedirmedin lokmam bir ağzım tatlı.
Beni yaya koydun ellerse atlı,
Kırkıma değmeden yordun GÖMÜRGEN...
Attın beni Kayseri’nin düzüne,
Hasret koydun pınarların gözüne!
Gönül verdim bir vefasız kızına,
Onu da ellere verdin GÖMÜRGEN...
Gelmem sana ama, var Gıdık Ahmet
Mustafa, Şaban, bir Emin Memet...
Bir gün benim ile etmedin sohbet,
Genç yaşta kalbimi kırdın GÖMÜRGEN...
Zamanında yaylaların aşarken,
Kokulardım süt, kaymağın pişerken.
Hayalinde gurbet elde yaşarken,
Neden Mahrumi’yi yerdin GÖMÜRGEN?..
Bu sitemi yolladığında henüz bir mahlası yoktur. Kayseri’de oturmuş olduğu “Mahrumlar” mahallesinden çağrışım yapılarak kendisine önerilen “Mahrumî” mahlasını kullanmaya başlar.
1994 yılında fabrikadan emekli olur. Bundan sonra yerel televizyon ve radyolarda çalıp, söyler. Kayseri İli içindeki festivallere katılmakta, televizyon ve radyolarda sanatını icraya devam etmektedir.
Düğünlerin neşesi, toplantıların coşkusudur.
Gömürgen’e sitemi, kendi bestesiyle yerel sanatçı Hikmet Durak’ın çıkardığı kasette yer almıştır.
